MIÓD SPADZIOWY

Miód spadziowy jest wyjątkiem wśród miodów, a to dlatego, że powstaje w odmienny sposób niż reszta. Wszystkie pozostałe odmiany miodu powstają z nektaru kwiatów. W przypadku miodu spadziowego substancją gromadzoną przez pszczoły jest “spadź” czyli wydaliny kilku gatunków owadów znajdujące się na liściach lub igliwiu niektórych gatunków drzew i krzewów.

Spadź produkują maleńkie owady ssące: mszyce, czerwce, lub miodówki,  żywią się one sokami roślin. Owady te do rozwoju potrzebują białka i minerałów, które pobierają właśnie z soku drzew. Ponieważ jednak pożądanych substancji w soku jest mało, owad musi je odfiltrowywać z soku. Już na samym początku procesu pokarmowego pozbywa się nadmiaru płynów, a co za tym idzie spadź nie przechodzi przez cały układ trawienny owada, a jedynie przez jego

początkowy odcinek.  Spadź zawiera w sobie sporo cukrów, które wykorzystują

pszczoły do wytworzenia miodu.

Miód spadziowy występuje w dwu gatunkach zależnych od rodzaju drzew, z których soku powstaje.

Spadź liściasta pochodzi najczęściej z drzew lipy, brzozy rzadziej innych drzew.  Spadź iglasta, jest zazwyczaj jodłowa lub świerkowa. Tu należy zaznaczyć, że spadź iglasta jest znacznie rzadszą odmianą i nie występuje każdego roku, w niektórych regionach Polski czy świata występuje jedynie raz na kilka lat i to właśnie dlatego miód spadziowy jest jednym z droższych miodów.

Jak wygląda i smakuje miód spadziowy?

Obie odmiany miodu spadziowego są miodami ciemnymi. Spadź iglasta jest nieznacznie ciemniejsza, brązowa wpadająca w zielonkawy odcień. Miód ze spadzi liściastej jest nieco jaśniejszy, jego kolor wpada bardziej w brąz.

Warto wiedzieć, że spadź ciemnieje pod wpływem światła i tlenu, dlatego kolor będzie również zależał od warunków jego przechowywania.

Miód spadziowy niezależnie od odmiany  jest niezwykle słodki i delikatny. Spadź iglasta ma dodatkowo charakterystyczny lekko żywiczny aromat.

Jakie ma zastosowanie?

Miód spadziowy z drzew liściastych ma więcej związków mineralnych niż miody nektarowe. Ma działanie moczopędne i żółciopędne oraz przeciwzapalne i dezynfekujące,  polecany jest więc przy dolegliwościach układu moczowego, wątroby i dróg żółciowych. Ze względu na działanie antyseptyczne jest wartościową pomocą w stanach zapalnych dróg oddechowych. Reguluje przemianę materii przy leczeniu chorób przewodu pokarmowego. Wspomaga i reguluje pracę serca, rozszerza naczynia wieńcowe, obniża ciśnienie, polepsza krążenie, miażdżycy oraz nerek.

Stosuje się go również w chorobach reumatycznych, stanach zapalnych stawów  i schorzeniach skóry, przyśpiesza gojenie ran, oparzeń i odmrożeń. Zmniejsza napięcie nerwowe, ogólne samopoczucie, działa uspokajająco. Obniża szkodliwe działanie używek jak: kawa, herbata, tytoń, alkohol.

Miód spadziowy z drzew iglastych natomiast zawiera wiele biopierwiastków, dlatego zalecany jest jako odżywka w okresie rekonwalescencji, u osób z

hiperwitaminozą, anemią oraz pracujących w warunkach szkodliwych dla zdrowia.
Pomocny w leczeniu dróg oddechowych i stanach zapalnych organizmu, wykazuje działanie przeciwzapalne, aseptyczne, wykrztuśne, łagodzące kaszel. Polecany osobom cierpiącym na schorzenia reumatyczne, układu krążenia, choroby serca i naczyń krwionośnych oraz nerwicach. Wskazany jest przy chorobach przemiany materii, przewodu pokarmowego, chorobach serca, naczyń krwionośnych, miażdżycy, schorzeniach nerek i skóry oraz chorobach reumatycznych. Miód spadziowy używany

 jest również na schorzenia stawów i układu nerwowego. Posiada także działanie odtruwające i dlatego polecany jest osobom pracującym w warunkach szkodliwych, przy produkcji toksycznych substancji czy osobom po kuracjach silnymi lekami, np. lekami sterydowymi, przeciwnowotworowymi.  Bogaty w żelazo, posiada najwięcej naturalnych antybiotyków.

Informacje zawarte w tekście Opracowano na podstawie broszury „Leczenie Miodem” B. Kędzia, E. Hołderna-Kędzia PZP Warszawa 1998r oraz “Miodolecznictwo”  M. Czekański, S. Rusin; Wydawnictwo M, Kraków 2016.